Sneeuw, sneeuw, ijs, sneeuw

Alles is bevroren.. Inmiddels wel klaar met de kou en bevriezing in de ochtend. Je kan haast je slaapzak niet uitkomen. Maar je moet wel, helaas moet je een x per nacht wel naar de wc.. Op de gang of buiten, en is alles bevroren incl de bak water die je door de wc moet gooien. Het is zo ie zo moeilijk om s nachts naar de wc te gaan, want het is iedere keer weer een verrassing wat je er aan treft. Ook gooi je hier geen papier in de wc dus de bak met papier puilt soms uit.... Met alle ingrediënten.... En dat is overdag beter te behappen als 's morgens vroeg of 's nachts.
We vertrekken tegen 8 uur naar Lobuche en we moeten eerst de vallei van Periche over. Waar werkelijk geen eind aan lijkt te komen, je ziet continue het punt waar je overheen moet maar het lijkt niet dichterbij te komen. De helicopters vliegen af en aan. Die halen mensen op uit basecamp op die ziek zijn geworden of die niet meer zelf terug kunnen. Zijn vanmorgen wel 20 helicopters voorbij gekomen. Bij goed weer kunnen ze alleen s morgens vliegen. Smiddags trekt het vaak helemaal dicht. Een helikopter vluchtje kost ca 4000-6000 dollar.
We lopen 2 uur door de vallei en hebben ons ontbijt al verbrand. Thee pauze! Gelukkig want we lopen op 4600 meter en er is ongeveer 50% minder zuurstof als op zeeniveau en we zijn ook nog eens verkouden geworden. Iedere stap kost erg veel moeite en de thee pauzes zijn erg fijn.
Het is daarna nog omhoog door de reuzen van de Himalaya. We zien de Lothse wand en Kalapattar, de Pumori en een berg in Tibet ( naam ff kwijt ) er lijkt geen eind aan te komen en het stijgen gaat niet stijl maar inmiddels lopen we ook weer in die klote sneeuw.
Voor we in Lobuche aankomen moeten we eerst nog een pass over, bijna 5000meter. Er is daar een plateau en daar zijn gedenkstenen voor iedereen die achter is gebleven op de Khumbu in de vorm van overleden op de berg. Ongelofelijk hoeveel gedenkstenen er zijn.
Als we met de middag aankomen in Lobuche schuiven we eerst een goed bord pasta naar binnen. Het schema voor de komende dagen wordt weer besproken met Kagi ( niet Kaji zoals eerder bedacht ) als het morgen goed weer is dan gaan we proberen om en Gorak Shep, Basecamp en de zonsondergang op Kalapattar te pakken. Zo kunnen we de dag erna normale tijd vertrekken en hoeven we niet om 4 uur uit bed om de zonsopkomst te zien vanaf Kalapattar. Maar dat hangt van het weer af.

In onze lodge gaat het niet goed met een Indiaase vrouw. Er moet in het kleine dorp gezocht worden naar een dokter. Er wordt er een gevonden, een Zuid Afrikaan. En het is dus danig dat er zuurstof flessen bij aan te pas moeten komen. Ze ligt in de kamer tegenover ons. We hebben geen idee hoe het met haar af is gelopen. Waarschijnlijk een evacuatie.

Om 5.15 uur gaat de wekker, en het is moeilijk om er uit te komen. Pffff die kou... We krijgen een kleine kom warm water om ons gezicht te wassen. Het lijkt me heerlijk weer eens te douchen, het is inmiddels een week geleden... En weet niet wie er harder stinkt de sherpa's of wij. Overal hangen verbrande vellen en korsten. Gelukkig hebben we ook al een tijd geen spiegel gehad, haha geen idee hoe we er nu echt uitzien.
Maar we moeten nu weer een bord porridge ( havermout) naar binnen werken. We vertrekken om 6.30 uur. Het is 3 uur lopen naar Gorak Shep. Het laatste dorp voor Everest Basecamp. Dorp? Het zijn 4 huizen met minimale faciliteiten. En na een uur begint onze maag alweer te knorren. Het is ongelofelijk hoe snel je ontbijt weg is als je je zelf voort moet bewegen op deze hoogte. Hoeveel energie het kost om de afstand te overbruggen. Het is een ijsbaan met sneeuw. De yaks die we tegen komen gaan ook allemaal met bepakking naar basecamp om het op te bouwen voor de klimmers die begin april zullen arriveren.
Als we aankomen in Gorak Shep ( 5180meter) moeten we eerst weer eten anders komt er geen kilometer meer uit de benen.
Eindelijk gaat het nu gebeuren : De laatste kilometers naar Everest basecamp !!! Het is nog zeker 4 kilometer over rotsen en stenen langs de kilometers lange gletsjer vanaf de Khumbu icefall. De yaks en sherpa's met enorme bepakking lopen de zelfde weg. En we moeten goed uitkijken want we komen op veel stukken waar de stenen en rotsen naar benden komen en kleine land verschuivingen veroorzaken. Zelfs een groep yaks raakt in paniek omdat er grote stenen naar beneden komen. Ook hoor je regelmatig in de gletsjer verschuivingen van ijs en sneeuw, een heel verontrustend geluid. En we zien ook het deel waar vorig jaar 16 sherpa's zijn bedolven onder een pak sneeuw wat van de mt. Everest af is gevallen. Als je ziet hoe groot dat stuk is dan is het nog wonder dat er " maar" 16 doden waren.
En dan eindelijk na 2,5 uur klimmen en klauteren : we zijn er!! Mount Everest basecamp op 5364 meter. Het grote doel van deze reis. En het is zo gaaf om hier te staan. Zo ruig en wat zijn we klein tussen deze reuzen. Het weer is perfect. En zo bijzonder om hier te staan. We zijn zo moe, en zo blij dat we er zijn. En er zijn helemaal geen andere mensen we vragen een sherpa om een foto te nemen van ons drieën. Zonder Kagi had het heel anders geweest. Hij weet precies hoe je door de sneeuw moet zonder er tot je middel in vast te staan en welke stukken je moet mijden omdat je anders jezelf klem loopt. En dit is waar we alles voor gedaan hebben. Een echte droom die nu is ingevuld.

Oja, we moeten ook nog terug.. En dat valt zwaar. Heel zwaar. We zijn echt helemaal op als we terug komen in Gorak Shep. En we nemen aardappels met groenten en een soepje. Moeten niet denken om nu de Kalapattar op te gaan. De lucht is inmiddels dicht getrokken en het heeft ook geen nut om nu te gaan. Gelukkig!! Denken we beide. Er is maar een ding waar we aan denken, we duiken onze slaapzak in en slapen tot 16.30 uur. Helemaal gesloopt.
Allebei slecht geslapen, misschien door de hoogte. Je word hier soms echt happend naar adem wakker, en je hebt het dan ook echt benauwd. En moet jezelf resetten om weer verder te ademen. Ook heel raar om te ervaren.

Om 4.45 uur gaat de wekker. We gaan vandaag voor de Kalapattar 5650 meter. En stiekem hoop ik op een annulering. Het stormt vannacht behoorlijk en alles rammelt en kleppert. Maar nee Kagi is er gewoon. En wij dus ook. Gewapend met hoofdlamp vertrekken we om 5.30 uur. De wind is vreselijk hard en ook vreselijk koud! Je adem wordt direct afgesneden en het gaat heel moeizaam. Er zijn weinig mensen die gaan en een ander stel draait om. Maar we zijn hier niet voor niets ... Dus we moeten. Op die berg!!!! 5650meter op. En om 7.45 uur staan we op de top van Kalapattar!!! Het is enorm koud en de wind is echt vreselijk hard. Ik kan niet eens blij zijn dat ik er sta. We nemen een paar foto's en gaan snel naar beneden.
We hebben het dus gehaald!! Gisteren Everest Basecamp en vanmorgen hebben we op de Kalapattar gestaan!
Na het ontbijt vertrekken we naar Dingboche. 4410meter. En dat is nog zeker 5 uur lopen. De lucht trek dicht en we lunchen in Lobuche, daarna nog 3 uur lopen. We zijn zo moe dat we eigenlijk helemaal geen zin meer hebben om te lopen. Misschien omdat we vanaf 5 uur vanmorgen in de weer zijn... Misschien omdat we "klaar" zijn met de tocht .. Geen idee. Vanavond vroeg er in. We arriveren in Dingboche en we nemen eerst een douche. Ze hebben hier een echte douche!!!! De eerste in 10 dagen. En het is heerlijk. We zijn helemaal gesloopt door vandaag. En er leek geen einde aan te komen. Maar alles is volbracht! En we voelen ons nogsteeds goed. Op de kleine kwaaltjes na hebben we nog geen problemen ervaren. Straks vroeg naar bed :)

Na 10 uur slaap hebben we goed gerust. En vertrekken we richting Namche. We gaan proberen om een vlucht een dag eerder de regelen zodat we een dag in Kathmandu hebben. Als het niet lukt hebben we nog 2 relaxte loop dagen. Maar dat horen we vanavond. Vandaag ook Gelu gesproken onderweg. Heel grappig. Haha.

Nu dus in Namche. En we zijn best wel gesloopt. 8 uur gelopen vandaag en morgen weer een zelfde dag waarschijnlijk. Maar gelukkig zijn we uit die klote sneeuw en ijs massa. Het was mooi weer vandaag. Beetje verbrand zelfs en we hopen dat onze vlucht gewijzigd kan worden.

Iedereen bedankt voor de support!!!!! En we zijn nog zeker niet klaar met deze reis dus er volgt er nog wel een ;)

Liefs Jessica en Johan