Hier weer wat nieuws !!

Het is een aardig verhaal, van een week, geen eerdere mogelijkheid tot plaatsen :)

De avond in Namche valt..
En we zitten in de lodge en ineens zien we een bekende! Pemba, onze drager van de vorige trip. En hij herkend ons ook. Hij is inmiddels getrouwd en wordt vader, hij lijkt nog steeds 15.. We maken ook kennis met de broer van Kaji, die ook in het museum op de foto stond met alle eervolle vermeldingen oa 4 x Everest en de rest van de 8000-ders.. Heel leuk om hem ook te ontmoeten. We praten wat en besluiten op tijd naar bed te gaan. Morgen weer een lange dag te gaan. We moeten van 3450m naar 4100m een hele klim. En daar gaan we 10km over doen... Een uur of 7 waarschijnlijk.
De lucht is helemaal dicht getrokken voor we gaan slapen, het sneeuwt licht..

Bij het wakker worden is de eerste blik een grote grijze massa.... Het sneeuwt, en "that was not a part of the plan" we zien nogsteeds niks van Everest.
Na het ontbijt, een groot bord havermout, nemen we afscheid van Pemba en Ngima. We lopen tot een hoogte van 4000m en moeten weer dalen, grrrrrrr en zo gaat het maar door.. Inmiddels lopen we in de sneeuw.. En IK HAAT SNEEUW!!!!! Al glibberend en glijdend moeten we toch door.
De lunch is heerlijk. Ze hebben hele goede aardappels dus pak ik lekker een bord aardappels met currie/ groenten ofzo iets. Johan heeft de verse frietjes te pakken. Het word inmiddels koud en de wind steekt op. We moeten nog zeker 2 uur door de sneeuw. Ik denk inmiddels nog niet veel anders over de sneeuw.

Toch komen we binnen de 2 uur aan in het thee huis. De kamer is basic en de wc buiten. De sneeuw staat tot halverwege het raam.

We voelen ons nog goed. En langzaam begint de hoofdpijn te komen. Met vlagen komt en gaat het. We slapen op 4100m, benieuwd hoe we morgen wakker worden.
Er is net een Zwitser gearriveerd vanuit Gokyo. En je kon niet naar de top van Gokyo Ri. Het ziet er niet veel belovend uit voor de komende dagen. Je moet dus echt met de crampons aan de gang. En er ligt min 1,5 meter sneeuw. We kunnen vast en zeker niet naar Cho La pass. Het is onmogelijk om daar over te gaan. Of er moet een wonder gebeuren. Hebben wij weer.... Ligt er debiel veel sneeuw. Zelfs de sherpa's gaan niet door dat pak sneeuw en ijs. Het pad is weg. Erg jammer als dus alles mislukt. We moeten dan via een andere weg terug en moeten veel meer lopen als gepland omdat we het anders niet redden om nog naar basecamp te gaan. De Zwitser heeft de missie naar basecamp al afgeblazen. Omdat het door de sneeuw "survivallen" wordt ipv een "leuke tocht". Dat zijn dus NIET de verhalen die we willen horen ( grrrr )

Toen we wakker werden was alles bevroren.. Niet zo fijn.. Maar! het was wel helemaal helder! Wat niet gaat zeggen dat we over de ChoLa pass gaan. Die doen we definitief niet doen. Het is te gevaarlijk. Helaas, wat ook betekend dat we na de Gokyo Ri beklimming dus weer helemaal terug moeten en dan 3 dagen in 2 moeten proppen ongeveer om basecamp te halen. Gelukkig vandaag dus goed weer. Wel heel koud en we moeten over vreselijk veel sneeuw lopen. En dat is heel intensief, een verkeerde stap en je staat tot je middel in de sneeuw. Gelukkig zijn we beide maar 1 x gevallen :)

We hebben gelukkig vandaag een uur of 5 gedaan over de tocht. We zitten nu op 4400 meter hoogte en de koppies worden al pijnlijk. Gelukkig eten we nog goed, iets wat de vorige keer problemen begon te geven. We zijn hier bij een kliniek geweest die gerund wordt door vrijwilligers en artsen uit Engeland. Hier hebben he een zuurstof meting gedaan. En ik had 83% zuurstof en Johan 94% in zijn bloed. Hartslag was bij beide in orde en de man zei zelfs dat ik " in good shape" was. Daar ben ik uiteraard heel blij mee en heb ik niet alles voor niets gedaan. :)
Bij Johan was het net zo goed als bij de sherpa's ! Jemig!

Het is prachtig hier. En we balen uiteraard dat de route gewijzigd is. Maar dat hebben we niet in de hand. En dan moet er toch voor veiligheid worden gekozen.

Morgen vertrekken we naar Gokyo. We nemen nog een "bucket shower" voor we naar bed gaan. ( = een emmer met warm water) gisteren was er geen douche gelegenheid. Dus bij gebrek aan douche dan maar een emmer...
De dag naar Gokyo... Pfffff... Wat een tocht, we moeten klimmen naar 4800meter. En overal is ijs en sneeuw. Dit is echt niet leuk!
Vanmorgen was alles uiteraard in de kamer weer bevroren. Het is heel moeilijk om je slaapzak uit te komen. De kleren die je de volgende dag aan moet doen we vast in de slaapzak zodat ze 's morgens niet ijselijk koud zijn.
De ochtend rituelen zijn kort hier, tanden poetsen en gezicht wassen. We vragen in de ochtend om een kom warm water. Je kunt echt niet het tap water pakken. Dat is gletsjer water en dat wil je echt niet op je hoofd.
Dus vanmorgen vertrokken naar Gokyo, niet leuk. Het is heel zwaar om door de sneeuw te lopen en soms zie je het pad niet meer goed en moet je via ijs naar benden en omhoog. Er is weinig zon en er staat op sommige stukken een barre wind.
De hoofden bonzen inmiddels en de hoogte gaat onze ademhaling behoorlijk beïnvloeden. Zeker nu de tocht is overgegaan in een echte Yeti tocht.
We lopen de afgelopen dagen ook op met een Spaans/Duits stel en een Engelse vader en dochter. We zien elkaar onderweg en slapen in de zelfde lodges. Het is wel leuk om elkaar tegen te komen onderweg en een klein praatje te houden.
Aangekomen in Gokyo best wel gesloopt, en moe. Komen we tot de ontdekking dat zelf de Gokyo Ri nog niet zeker is. Het weer is gewoon slecht.
Naast de lodge waar wij slapen is het dak ingestort omdat er te veel sneeuw op lag. En bij de andere lodges staan ze het sneeuw van het huis te scheppen... Ze hebben hier nog niet zoveel sneeuw gezien sinds de laatste 17 jaar.... Echt zo klote. Zelfs zo dat de gidsen eigenlijk nu weer terug willen naar het vorige dorp.. Omdat ze morgen sneeuw verwachten. Wat zou kunnen inhouden dat we hele terugweg in de sneeuw storm lopen. Niet leuk! Er is dus eigenlijk niks zeker. We kijken hoe het morgen is en anders moeten we al onze energie besparen om terug te lopen. En dan moeten we ook de top van Gokyo Ri laten schieten.
De meren die hier liggen zijn prachtig. Alleen nu zie je enkel kilometers sneeuw, dus moeten we maar Googelen hoe het ook alweer zou moeten zijn.
We zitten nu allen rond de kachel en worden entertaint door een Engelse babbelaar die hier alleen op reis is :) erg vermakelijk.

We worden wakker en de lucht is strak blauw!!! We kunnen voor een toppoging gaan de Gokyo Ri 5360 meter. Een enorm stijl gevaarte en op dit moment helemaal in de sneeuw.
We slobberen snel onze havermout naar binnen en maken ons klaar om te gaan. Het is enorm koud. De wc is bevroren en ook de water flessen en de leidingen en eigenlijk alles wat vloeibaar is. We maken snel water flessen klaar. We vullen onze flessen gewoon met gletsjer water en dan gooien we er chloor tabletten in... Half uurtje wachten en het is te drinken. Heel bijzonder want je krijgt ook de vezels uit de gletsjer of beek mee. ;)
We besparen zo geld, de flessen water zijn hier boven in duur en het is ook nog eens goed voor het milieu.
Om 7.30 uur vertrekken we. Spannend!!! Maar het is vreselijk zwaar we lopen tot onze knieën in de sneeuw. En we moeten ruim 500 meter om hoog. Het is ongelofelijk mooi om ons heen en we zien nu pas dat we eigenlijk op de Cho Oyu gletsjer hebben gelopen. Als we halverwege zijn kunnen we eindelijk de Everest zien!!! Er liggen hier 4 8000-ders ( Everest, Malaku, Cho Oyu en Nuptse ) om ons heen en het weer is echt geweldig. We komen ruim 2,5 uur na de start aan op 5360 meter. Het is echt onbeschrijfelijk wat er door je heen gaat. Het was zo zwaar. En de laatste 50 meter wil je omhoog rennen. Maar je kunt maar 5 stappen nemen en dan moet je rusten. Maar we hebben het gehaald!!! We zijn zo blij!!!! En ook maakt het je direct tot een emotioneel wrak.. Echt zo bijzonder en je moet aan zoveel dingen denken. Hebben een klein traantje weg gepinkt.
De uitzichten waren zo mooi en de lucht kraak helder. We hebben ook de Cho La pass route gezien vanaf Gokyo Ri. Echt enorm de gletsjer ! En we balen en nogsteeds van dat het niet heeft kunnen doorgaan. Maar na de dag van vandaag kunnen we het wel accepteren.
De weg terug was weer door bergen sneeuw en na de lunch weer door naar Macchermo. Erg koud en door veel sneeuw en bewolking. We hebben zo geluk gehad vanmorgen.

Na een ijselijk koude nacht ( -8 in de slaapkamer ) is het steeds moeilijker om de slaapzak uit te komen. Het is zo ontzettend koud. En alles is uiteraard weer bevroren.
Vandaag een kort loop dagje, 5 uurtjes. En de rest van de middag vrij!! Dus voor het eerst in 3 dagen een warme emmer water om te douchen. Heerlijk is dat! En een schoon shirt :) de schoenen staan buiten te drogen en wij zijn weer fris.

Het is inmiddels 21 maart, en zijn in Periche op 4200 meter aangekomen. Weer wat gedaald maar het gaat nogsteeds goed met ons. We zijn weer in een kliniek geweest en ons zuurstof gehalte gemeten. Nu was het van mij 94% en van Johan 93% jippie. Dus alles gaat goed met ons! Alleen hoofdpijn en nachtelijke aanvallen van adem tekort. Wat overgens een hele rare ervaring is.. Je wordt wakker en moet echt happen naar adem.
Morgen vertrekken we naar Lobuche op 4700meter. Dus een pittige dag!

Iedereen bedankt voor de reacties, en hopelijk kan iedereen zo een inkijk krijgen in onze reis. Het is eigenlijk meer een dagboek geworden :)

En we gaan gewoon verder met lopen hier, hopelijk is alles ook goed met iedereen !!
Tasi Delek iedereen !!

Veel liefs Johan en Jessica.